Η Μάπα, ή Alexis loves Panos, δι' ιστορικούς λόγους

Το θαύμα έγινε! Εδώ, ναι εδώ, συνέβη στην Αθήνα, εδώ που πρώτοι αναρωτήθηκαν κάποιοι παράξενοι μουσάτοι "αθρώποι" (sic), πριν εικοσιέξι αιώνες, πως θα τετραγωνίσουν τον κύκλο. Αυτό ακόμη εκκρεμεί (ας όψεται ο Γκαλουά, το παλιόπαιδο), αλλά σίγουρα οι νέοι φωστήρες μας κατάφεραν κάτι άλλο, ίσως και καλύτερο: να κυκλώσουν την ευθεία. Ναι, είναι αλήθεια, δε λέω ψέματα. Σας το ορκίζομαι:  τα δύο πέρατα της ευθείας ύστερα από τούμπες, κάμψεις κι επικύψεις συναντώνται επιτέλους κάνοντας ένα τέλειο μηδενικό. Να αν δε με πιστεύετε στο σχεδιάγραμμα σε τεχνική ορολογία:


-------------- ----->   Ο 


 Είναι πλέον γεγονός, δηλαδή είδηση, δηλαδή είδηση πραγματική, συμβάν υψηλής πληροφορίας (κατά Σάνον) ή απλούστερα αυτό που λένε "άνθρωπος δαγκώνει σκύλο". Nαι, ναι, ακούσατε: Άκρα αριστερά loves Άκρα Δεξιά. Αlexis loves Panos. Ή δεν ξέρω, ίσως να μην τον αγαπάει ειλικρινά και να πηγαίνει μόνο για την προίκα, αλλά πάντως για λίγο, ναι, σίγουρα υπάρχει μιας πως-το-λένε έλξις τελοσπάντων, μέχρι και καλύτερης μετεκλογικής γνωριμίας, ίσως δε και με τη Βιβλική έννοια, που ίσως--ίσως λέγω--και να οδηγήσει, αν είμαστε υπομονετικοί και αισιόδοξοι, κάποτε στη συνεύρεση, και πάλι με την καλή έννοια, βεβαίως βεβαίως. 
Πώς το ξέρω; Είναι απλό: το διάβασα σε συνέντευξη του Πρόεδρου Αλέξη, όπου είπε μεταξύ άλλων βαρυσήμαντων ότι "επειδή είναι ιστορικές στιγμές, εάν χρειαστούμε πέντε ψήφους του κυρίου Καμμένου, και έρθει και μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δε θα τον πετάξουμε, δε θα του πούμε δεν τις θέλουμε." Μπράβο Αλέξη μου! Μπράβο αγόρι μου, μαζί ανεκτικό και γενναιόδωρο. Αλλά και διαβασμένο: έχεις διαβάσει και τον Δημητρόφ σου, αλλά και τον παλιό καλό thirties Στάλιν σου (της ροζ περιόδου) και τη θεωρία του λαϊκού μετώπου σου, άντε σε λίγο θα γίνεις άσσος και στην τεχνική που σαλαμιού, του συντρόφου Ρακόζι, μόνο φρόντισε να το κάνεις πριν τη μάθει ο συναγωνιστής Πάνος, κι αντί να τον φας εσύ, φετούλα φετούλα, όπως το λιγουρεύεσαι, σε χλαπακιάσει εκείνος, που ναι και φαγανός.


Αυτά για τώρα γιατί είμαι πολύ συγκινημένος, και θέλω να τουϊτάρω τα  νέα στους απανταχού μαθηματικούς, να χαρούνε κι αυτοί οι καημένοι, που πέτυχε τέκνον του εκπαιδευτικού μας συστήματος (νομίζω στο Μετσόβιο δεν παραταξιάστηκες, ε;) τέτοια λαμπρή επιτυχία, ως γνήσιος του Αρχιμήδους απόγονος. Στο μεταξύ, μέχρι να συνέλθω (σνιφ) ώστε να μπορέσω να συνεχίσω (λυγμ), θα ποστάρω άνευ σχολίων ένα μήνυμα που μου έστειλε ο καλός μου φίλος, ο υπερλεξιστής ποιητής Ακίνδυνος Ξεντάδιν--καμία σχέση με τον Aki Xentadin, το διάσημο οδηγό φόρμουλας--που το ενεπνεύσθη και το κατέγραψε δια της μεθόδου της αυτομάτου γραφής, ευθύς μόλις άκουσε το μεγάλο γεγονός της κυκλώσεως της ευθείας, ή της ενώσεως των πριν διεστώτων, υπό του Αλέξη. Οι μελετητές του μέλλοντος που θα εντρυφήσουν στο έργο του Ξεντάδιν, ίσως διαγνώσουν μια κάποια επιρροή από τη "Θράπα" του Ελευθερίου Δούγια, όπως τη διέσωσε--και τον ευγνωμονούμε γι' αυτό--ο μακαρίτης Αλέξανδρος Σχινάς. Αλλά εγώ δε θέλω να υπεισέλθω σε αυτά, γιατί είναι φιλολογικά θέματα και δε με αφορούν. Παραδίδω το έργο του Ξεντάδιν όπως μου το ενεπιστεύθη, εμπιστευτικώς. Κι όπως εγώ εμπιστευτικώς σας το εμπιστεύομαι, έτσι και εσείς διακριτικότατα, και μεγάλην εχεμύθεια παρακαλώ, να το διαδώσετε.


Η Μάπα
Ο Τσιπρουνές, ο Καμμενές κι ο Κουϊκοκολαράκης,
ο  λαγναρμένιος Λαφαζιάν κι οι δύο Συριζούζοι,
ολόκληρα μερόνυχτα συνέχεια μαπακιάζαν. Μεσ' το γιαφκί του αχτιφιού
του Λαφαζιάν χλιχλίβαν, λικβινταρομπουρδίζονταν, φραξιοσεχτοτρίζαν,
λυσσοψηφοθηριάζονταν, ντουντουκογαβλιούσαν,  
εναλλασοκαφρίζονταν, σφιχταλληλομπλοφάραν, κάναν ο ένας τ' αλλουνού
λαχτάρ καπουλοφρίξεις, ανεξαρτητελληνισμούς και κουμουνδουροσβίγγια.
Ο Τσιπρουνές ξεγκούγκλαρε τον Κουϊκοκωλαράκη. Οι Συριζούζοι εσβέρκωσαν
του Καμμενέ τα οπίσθια  και ξανααγκιτάρανε τον Κουϊκοκωλαράκη. Ο Λαφαζιάν        
κοόπταρε τα αυτιά των Συριζούζων, κι ο Τσιπρουνές συνάσπισε του Καμμενέ τα ούλα.


 Την πρώτη μέρα πλάνταξε ο Κουϊκοκολαράκης. Κι ό,τι έμεινε απ' τον Λαφαζιάν,  
τη  δεύτερη εβυθίσθη, και φράξιασε μεσ' στο γιαφκί, που πηχτογλοιγλούσε
απ' τον αλεξοσίελο, την πανομυελόρροια των μαπικών.
Και το πρωί της τρίτης μέρας πια, οι Ελ αδιαθετήσανε, κι οι Συριζούζοι σκάσαν.
eklogikoimerologio.posterous.com