ένας πανεπιστημιακός σε 13 φοιτητές!

Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι σχετικά μαζική, με 54 φοιτητές ΑΕΙ-ΤΕΙ ανά 1.000 κατοίκους (η χώρα μας βρίσκεται στην 7η θέση στην ΕΕ, μαζί με χώρες όπως η Πολωνία, η Λετονία, η Σλοβενία, η Μάλτα και η Φινλανδία).
Στη λίστα αξιολόγησης του Πανεπιστημίου Jiao Tong της Σανγκάης συγκαταλέγονται 27 πανεπιστήμια της ΕΕ μεταξύ των 100 καλύτερων πανεπιστημίων παγκοσμίως και 194 πανεπιστήμια της ΕΕ μεταξύ των καλύτερων 500. Η Ελλάδα διαθέτει μόλις δύο ΑΕΙ στα 500 κορυφαία παγκοσμίως, το Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Αλλες «μικρές» χώρες της ΕΕ διαθέτουν πολύ περισσότερα πανεπιστήμια μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίως, όπως η Ολλανδία με 12, η Σουηδία με 11, το Βέλγιο και η Αυστρία με 7 και η Φινλανδία με 5. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat (2009), η Ελλάδα έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ρηματοδότησης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση (1,4% του ΑΕΠ) όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 1,1%.
13.058 ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ ΓΙΑ 172.000 ΦΟΙΤΗΤΕΣ


Πληθωρισμός... καθηγητών στα πανεπιστήμια
Δυσανάλογα μεγάλο αριθμό πανεπιστημιακών σε σχέση με το σύνολο των ενεργών φοιτητών παρουσιάζει η Ελλάδα συγκρινόμενη με άλλες χώρες της ΕΕ.
Οι περιζήτητες καθηγητικές θέσεις φθάνουν στα ελληνικά ΑΕΙ τις 13.058 (10.430 τακτικό και 2.628 έκτακτο προσωπικό) για 172.000 φοιτητές που φοιτούν σε κανονικά εξάμηνα. Με βάση αυτούς τους αριθμούς, αντιστοιχεί ένας πανεπιστημιακός σε 13 φοιτητές!
Στη Γαλλία και σε ένα πλήθος 2 εκατομμυρίων φοιτητών στα δημόσια πανεπιστήμια διδάσκουν περίπου 14.500 εκπαιδευτικοί, δηλαδή αντιστοιχεί ένας καθηγητής ανά 137 φοιτητές! Παρόμοια είναι τα νούμερα στη Βρετανία αλλά και στην Ισπανία, όπου οι πανεπιστημιακοί των κρατικών ιδρυμάτων δεν ξεπερνούν τις 15.000 για εκατομμύρια όμως φοιτητές.
«Υδροκέφαλο»
Η σύγκριση είναι καταλυτική, εάν μάλιστα σκεφθεί κανείς ότι η Βρετανία και η Γαλλία είναι χώρες με σπουδαία εκπαιδευτική παράδοση και διαθέτουν τριτοβάθμια ιδρύματα-μύθους.
Στη χώρα μας το πανεπιστήμιο, ακολουθώντας κι αυτό τη φιλοσοφία ολόκληρου του δημόσιου τομέα, είναι «υδροκέφαλο» και πολυδάπανο, αφού σχεδόν το 55% των προϋπολογισμών των ΑΕΙ πηγαίνει υπέρ της μισθοδοσίας των χιλιάδων μελών ΔΕΠ (Διδακτικό - Ερευνητικό Προσωπικό) των σχολών. Η ανώτατη εκπαίδευση κόστισε στους φορολογουμένους 1,4 δισ. ευρώ το 2010.
Σε μια τέτοια περίοδο λοιπόν που ο Ελληνας «μαζεύει φασούλι το φασούλι» για να συντηρήσει το κράτος, οι πανεπιστημιακοί αρνούνται ακόμη την αξιολόγησή τους, ενώ μπλοκάρουν και τις διαδικασίες ανάδειξης των συμβουλίων διοίκησης στα πανεπιστήμια.
Ολοι αναγνωρίζουν ότι αρκετοί παλαιοί καθηγητές, που αποτελούν το λεγόμενο «καθηγητικό κατεστημένο» των ΑΕΙ, τα έχουν «φορτώσει στον κόκορα» από τότε που έγιναν «πρώτης βαθμίδας» και σπάνια πλέον πατούν το πόδι τους στα αμφιθέατρα. Πολλοί από αυτούς έχουν κάνει φέουδα τις σχολές. Μόνο η Ιατρική Σχολή Αθηνών αριθμεί 800 μέλη ΔΕΠ για 9.000 φοιτητές.
Μαζικές προσλήψεις έγιναν μετά το 2000, όταν δημιουργήθηκαν δεκάδες σχολές στα πανεπιστήμια που συντηρούνταν με ευρωπαϊκά κονδύλια και οι διδάσκοντες των ΑΕΙ από τους 9.936 το 2000 έφθασαν τους 11.133 δύο χρόνια μετά.
Οι ίδιοι οι καθηγητές καταγγέλλουν συναδέλφους τους, που ενώ πληρώνονται είναι «αόρατοι» για τους φοιτητές τους, κι άλλους που παίρνουν το χρίσμα του πανεπιστημιακού επειδή έχουν... μπάρμπα στην Κορώνη. Οι «ιπτάμενοι» καθηγητές των περιφερειακών ΑΕΙ και η οικογενειοκρατία καλά κρατούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
ethnos.gr