Μπράβο κοπελιά, ήσουν τουλάχιστον ειλικρινής...

Την πιο ωραία ατάκα της προεκλογικής περιόδου την είπε η εκπρόσωπος του Καμμένου. Την ρώτησαν, λοιπόν, τι λέει το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματός της. Κι εκείνη απάντησε ότι όλες τις απαντήσεις μπορεί να τις βρει κανείς στην ιστοσελίδα του κόμματος. Κι όταν η δημοσιογράφος επέμεινε, η εκπρόσωπος απάντησε: «Θέλουμε το ευρώ δίχως το μνημόνιο». Και πως θα γίνει αυτό, επέμεινε η συνάδελφος. «Δεν ξέρω», είπε η εκπρόσωπος. Εμείς, όμως, ξέρουμε: Έχουμε μπλέξει...


Όσο μιλάνε στην τηλεόραση, τόσο πείθομαι ότι τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το ατύχημα. Δηλαδή, αυτή η κοπελιά που ο επέλεξε ο κ. Καμμένος για εκπρόσωπο του κόμματός του, με τι κριτήρια επιλέχτηκε; Και θέλει να μας πείσει αυτός ο κύριος ότι έχει την λύση για την Ελλάδα, όταν την λύση αυτή που δήθεν έχει δεν την γνωρίζουν ούτε οι στενοί του συνεργάτες;
«Θέλουμε το ευρώ δίχως το μνημόνιο». Κι εγώ θέλω ένα εκατομμύριο στον τραπεζικό μου λογαριασμό αύριο πρωί – πρωί. Εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζουν τα άκρα...
Ο ένας ζητάει λαϊκή επανάσταση και κατά συνέπεια κατάλυση του αστικού κράτους, αλλά κατά τα λοιπά κατεβαίνει στις εκλογές. Ο άλλος ξεχειλίζει από μίσος και ευαγγελίζεται την ανατολή του φασισμού στην Ελλάδα και είναι επίσης ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα. Μάλλον ο μόνος παράνομος πλέον είμαι εγώ...
Συχνά μου μιλάνε για τις οργισμένες φωνές των ανθρώπων και κυρίως μέσω των κοινωνικών δικτύων. Ο κόσμος έχει κάθε λόγο να είναι οργισμένος, αλλά ο αναγνώστης θα πρέπει να είναι πονηρεμένος:  Η σύγχρονη πολιτική δράση εξελίσσεται και στο διαδίκτυο...


Και πως αυτός ο κόσμος μπορεί να χαμογελάσει; Κάποια στιγμή είπαμε ότι αυτή η κρίση θα μπορούσε να είναι η αφορμή για να τελειώνουμε με το παλιό, το διεφθαρμένο και χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και να αναδείξουμε νέες και δημιουργικές δυνάμεις. Σφάλαμε. Δεν υπάρχει κάτι νέο. Δεν υπάρχουν προτάσεις, δεν υπάρχουν άνθρωποι για να τις κάνουν. Δεν υπάρχει διέξοδος από αυτή την κρίση. Ή αλλιώς, θα πρέπει να πιούμε το πικρό αυτό ποτήρι μέχρι το τέλος, μέχρι την τελευταία σταγόνα...

Θανάσης Μαυρίδης/capital.gr