Κραυγαλεότητες

Είμαστε κραυγαλέος κοσμάκης κι αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά, σε οποιαδήποτε έκφανση ιδιωτικής ή δημόσιας ζωής· χαρακτηριστικό παράδειγμα ο θάνατος του Δημήτρη Μητροπάνου που έβγαλε από τον ελληνικό μπόγο όλη την μεταθανάτια υπερβολή κι τον υστερικό θαυμασμό των ακροατών που τον απολάμβαναν ενεοί μέσω ραδιοφώνου, γδαρμένων cd με γνήσια βασανισμένη ραγιάδικη φλέβα, αναπολώντας την βαλκανική φωνή του που εξιστορούσε τον ζόφο των υπερτροφικών ερώτων, έχοντας μπροστά τους μια θλιβερή εικόνα ενός ανθρώπου με χαμηλή φωνή κι γνήσια μπαρόκ δυστυχία.


Οι πηχυαίοι τίτλοι σε περιοδικά, δελτία ειδήσεων κι τρεμάμενες φωνές παρουσιαστών που ανήγγειλαν την θλιβερή είδηση, έκαναν τον γύρο του παραλόγου σε επαρχιώτικα στενά, αγροτική ύπαιθρο κι μικροαστικά σαλόνια, κλαυθμυρίζοντας το μεγαλείο της ασπρόμαυρης Ελλάδος του ’60, τα οθωμανικής ζέσης επιβεβλημένα ζεϊμπέκικα ελέω βασανισμένου από χρόνιες πίκρες αντρίκιου εύθικτου θυμικού, την έμπλεη ερέβους ιδιοσυγκρασία που μπερδεύει φανατικά κι με περίσσιο ζήλο την ελληνική λεβεντιά κι κουτοπονηριά με τον ξένο εχθρό που απαιτεί μεγαλύτερη φορολογία στα ακίνητα κι δημοσιονομικούς ελέγχους.


Για χιλιοστή φορά έγινα μάρτυρας της σκοτεινής πλευράς του νεοελληνικού συναισθηματικού μπάφου, γαρίφαλα πίστας κι κινητά τηλέφωνα που αστράφτουν με φλας στο ιδρωμένο είδωλο, μικρόφωνα που γκαρίζουν νεοπλουτισμό κι κακορίζικο μικροαστικό μεγαλείο, μειράκια που παρακολουθούν με ψυχοπαθολογική έξη τα φανταχτερά μπαλέτα βιζιτούδων κορασίδων με αραμπέσκ θυμικό κι θεαματικό φινάλε, εν τέλει μία μάζα ευτελούς ζωής που ακκίζεται με θράσος μπροστά στο μάταιο, σίγουρο για την κουτσουρεμένη υπερηφάνεια που ζητά λάγνα περισσότερο θέαμα, άφθονο χωριάτικο κομφετί εραλδικής ανωτερότητας.


Απεχθάνομαι το κραυγαλέο. Έχω αυτό το δικαίωμα ακόμα.
theelfatbay.net