Αναρρωτιόμουν πάντα αν τα λίγα που έφαγαν οι πολλοί ήταν περισσότερα από τα πολλά που έφαγαν οι λίγοι.

Όταν έχεις ξεμείνει τόσο πίσω, ούτε καν να πας πιο γρήγορα δεν αρκεί. Πρέπει να κόψεις δρόμο για να προφτάσεις τους άλλους. Αλλά εμείς συνεχίζουμε να νομίζουμε ότι μπορούμε να σέρνουμε εθνικά υπερήφανοι τα πόδια μας, απαιτώντας από καιρού εις καιρό την ελεημοσύνη που τάχα μας χρωστάνε οι άλλοι. Τώρα που έπρεπε ήδη από καιρό να τα ξαναχτίζουμε όλα από την αρχή και διαφορετικά, είμαστε ικανοποιημένοι με τα μικρομερεμέτια: δήθεν μικρο-μεταρρυθμίσεις, μικρο-ρυθμίσεις και μικρο-αυταπάτες. Κερδίζοντας άλλο λίγο χρόνο για την εθνικά μας υπερήφανη μεγάλη αυταπάτη.
...............................................................................................................


Να που γίνεται τελικά αυτή η Επιτροπή Ελέγχου Χρέους που ζητούσαν οι αγανακτισμένοι. Μόνο που την απαρτίζουν οι επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης και οι εισαγγελείς. Και το βρίσκουν το απεχθές χρέος. Αλλά όχι εκεί που το έψαχναν οι αγανακτισμένοι. Το βρίσκουν στη ΓΕΝΟΠ και στο ΙΚΑ για παράδειγμα. Σε εκπαιδευτικά ταξίδια συνδικαλιστών και σε αναπηρικές συντάξεις. Αναρρωτιόμουν πάντα αν τα λίγα που έφαγαν οι πολλοί ήταν περισσότερα από τα πολλά που έφαγαν οι λίγοι. Πάντως, αν στηθούν κρεμάλες στο Σύνταγμα, όπως θέλουν οι αγανακτισμένοι (αλλά και το ελληνικό tea party) μάλλον θα οδηγηθούμε σε γενοκτονία.


Γρηγόρης Φαρμάκης στο fb