Με Ολάντ πρόεδρο θα πετάει η Ελληνική ομάδα

του Λεωνίδα Καστανά/mhmadas.blogspot


Κράτα Φρανσουά. Σύντροφε, υπερασπιστή των χρεωμένων, κάνε το θαύμα σου. «Ο σοσιαλισμός σε μια μόνο χώρα» είναι προ των πυλών της Γαλλίας, η δημοκρατική αλλαγή και η ανάπτυξη της Ευρώπης έρχονται. Η Γερμανίδα σκύλα υποχωρεί.  Ο ηρωικός Γαλλικός λαός, που πάντοτε στάθηκε στο πλευρό μας, ψηφίζει Ολάντ, ψηφίζει και για την Ελλάδα.
Ο Ολάντ δήλωσε ξεκάθαρα:
- Αναθεώρηση του συμφώνου δημοσιονομικής πειθαρχίας,
- η ΕΚΤ θα δανείζει απευθείας τα κράτη με χαμηλό επιτόκιο,
- τέρμα στο διεθνή παρασιτικό χρηματοπιστωτικό κόσμο και
- ανοίγματα προς την Κίνα, γιατί ο Τσάβες και ο Κάστρο είναι άρρωστοι.


Πάλι καλά που δεν θυμήθηκε τη «σύνταξη στα 60» και τις «6 εβδομάδες διακοπές» του άλλου Φρανσουά, του Μιτεράν. Το γαλλικό κλειδί λοιπόν είναι το κλειδί που θα ξεσφίξει τα μπουλόνια της ελληνικής οικονομίας, ώστε να αρχίσει να τρέχει στο δρόμο της χαλαρής ανάπτυξης, μέχρι να τις φύγουν οι ρόδες. Και νάσου τα ευρωομόλογα, και να το κόψιμο χρήματος και να οι επεκτάσεις του ελληνικού προγράμματος κατά ένα χρόνο και βλέπουμε και να οι επαναδιαπραγματεύσεις που περιμένουν όλοι. Ακόμα και κατάργηση της συνθήκης Σένγκεν παίζει, για να μας γλιτώσει από τη λαθρομετανάστευση. Και για όλα αυτά καθαρίζουν αποκλειστικά οι Γάλλοι. Γι’ αυτό αν έχετε καμιά Γαλλίδα παλιά γκόμενα ή κανένα Γάλλο παλιό ερωμένο, στείλτε σας παρακαλώ ένα μηνυματάκι, να ψηφίσει Ολάντ στο όνομα εκείνης της παλιάς θυελλώδους σχέσης σας εκείνο τον Αύγουστο στη Σαντορίνη. Σας το χρωστάει.


Μόλις βγει ο Ολάντ ανασάναμε, φίλοι μου.
Οι τυφλοί της Ζάκυνθος, που είδαν βίαια το φως τους( μέχρι και τους τυφλούς ρε φασίστες τροϊκάνοι αναγκάσατε να δουν) μπορούν να ξανατυφλωθούν, οι Ικατζούδες μπορούν να τελειώσουν τις πισίνες που έμειναν ημιτελείς, ο Άκης να συνεχίσει το real estate, ίσως τώρα να συνεργαστεί καλύτερα με τον Εφραίμ, και φυσικά το παλιό αίτημα του αρχηγού για 100.000 νέους διορισμούς στο δημόσιο μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Το γαλλικό κλειδί ανοίγει τα πάντα. Μέχρι και Ολυμπιάδα μας παίρνει να διεκδικήσουμε και να τη διοργανώσουμε χαλαρά.  
Με Γάλλο πρόεδρο η ομάδα θα πετάει. Τύφλα να έχει ο Μπέος. Ακροδεξιά και Ακροαριστερά θα σεντράρουν τα αιτήματα από τα άκρα, και ο φουνταριστός δικομματισμός θα σκοράρει με κάθε τρόπο μέσα από την μικρή περιοχή του παλιού καλού κράτους μας. Τι μεταρρυθμίσεις και μαλακίες. Φυγή προς το παρελθόν, εδώ και τώρα.
Και σαν πρωτοπόροι που είμαστε, το σύστημα αυτό έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται σε κείνες τις γωνιές του γηπέδου που η τρόικα δεν βλέπει καλά ή και δεν την ενδιαφέρει πια να δει. Η πιο γκρίζα ζώνη, παραμονές των εκλογών, είναι η Παιδεία;


Η ΝΔΠΑΣΟΚ πήρε τη μπουκιά από το στόμα της Αριστεράς, με την απόχη του Μπαμπινιώτη. Στα ΑΕΙ,  ο καινούργιος νόμος πλαίσιο, έπεσε. Χιλιάδες καθηγητές, λέκτορες, διοικητικοί, φοιτητές φρέσκοι αλλά και αιώνιοι, εταιρίες παραγωγής συγγραμμάτων, χωριά χωρίς κατοίκους αλλά με πανεπιστήμιο κλπ,   πανηγυρίζουν. Τα πράγματα θα συνεχίσουν να είναι όπως πριν. Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι ψηφοφόροι δεν θα ξεχάσουν τους ευεργέτες τους. Στην Αριστερά θα μείνει το παράπονο να λέει, πως αν δεν ήταν αυτή, ο νόμος θα είχε εφαρμοστεί και οι αβάντες θα είχαν χαθεί για πάντα.
Στη βασική και μέση εκπαίδευση δεν υστερούμε σε καλά νέα. Η απεχθής σε όλους αξιολόγηση δεν υπάρχει πλέον. Ότι είχε φτιάξει η προηγούμενη διοίκηση του υπουργείου εξαφανίστηκε, η σημερινή δεν το αναγνωρίζει, όλα πάνε πάλι από την αρχή. Η συνέχεια του κράτους για την οποία όλοι παλεύουν, τώρα δικαιώνεται. «Οποιοδήποτε προσχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είχε συνταχθεί στο παρελθόν από υπηρεσιακούς παράγοντες, ούτε είναι σε γνώση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου, ούτε τη δεσμεύει». 
Συνεπώς τα σχολεία μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν όπως πριν με τους χαλαρούς και πάντα δημοκρατικούς ρυθμούς τους. Αλλά και το νέο σύστημα εισαγωγής στις ανώτατες σχολές, όπως και το νέο Λύκειο, αναβάλλονται επ’ αόριστον, δηλαδή πάνε για φούντο. Το παλιό καλό σχολείο που ξέραμε μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει. Δεν μας νοιάζει αν μαθαίνει γράμματα στα παιδιά, αρκεί να μην είναι το σχολείο της αγοράς και να μην απαιτεί από τους εργαζόμενους σε αυτό, τα αυτονόητα. Και εδώ τα πάγια αιτήματα τις Αριστεράς και των εργαζομένων υλοποιούνται ατόφια, ενώ το ΝΔΠΑΣΟΚ τσιμπάει τους ψήφους και προετοιμάζεται για το επόμενο πάρτυ.
Ποτέ άλλοτε το πολιτικό σύστημα δεν ήταν, ως σύνολο, τόσο σφιχτοδεμένο. Ποτέ τα άκρα δεν συνεργάζονταν τόσο καλά με το κέντρο, η άμυνα με την επίθεση, οι διοίκηση με τους προπονητές και αυτοί με τους παίκτες. Ποτέ άλλοτε οι θεατές - ψηφοφόροι δεν μοίραζαν τα μπράβο - ψήφους τους, τόσο ακριβοδίκαια προς όλους, αναγνωρίζοντας τη συμβολή του κάθε μέρους στην ανάκαμψη της ομάδας -χώρας. Αν μας κάτσει και ένα Γάλλος πρόεδρος σαν τον Ολάντ, που θα φέρει μπόλικο και φτηνό χρήμα στα ταμεία της ομάδας, μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα ότι η πατρίδα μας θα βγει από την κρίση με την οικονομία ζωντανή και την κοινωνία όρθια.