Αριστερό είναι: κάν’ το όπως ο Νικόλας!

 Γιώργος Προκοπάκης / metarrythmisi.wordpress

Θα θυμίσω για μια ακόμη φορά ότι στις 30 Οκτωβρίου 1940, ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε γράψει την περιώνυμη ανικτή επιστολή, μέσα από τις φυλακές του Μανιαδάκη: «…κάθε καλύβα να γίνει μετερίζι του αντιφασιστικού αγώνα.» Κι αμέσως μετά συνέχιζε:
«Τον πόλεμο διευθύνει ο φασίστας Μεταξάς. Είμαστε με το Μεταξά.»
 Ο Νικόλας δεν αναρωτήθηκε για το πρόσημο της παρέμβασής του. Με σημερινούς όρους, η διαχείριση της κρίσης, του μείζονος προβλήματος, είχε άμεση προτεραιότητα. Αντίστοιχη κατάσταση ζούμε σήμερα.
Μου ζητήθηκε να πω τι είναι αριστερό στην Οικονομία σήμερα. Είναι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει. Αυτό που βλέπω είναι ότι διαλύεται η Οικονομία, διαλύονται οι 250.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι βρίσκονται στο δρόμο κατά εκαταντάδες χιλιάδες – και οι 1.500 «μεγάλες» έχουν προβλήματα. Κι αυτό, εν μέρει γιατί βρέθηκαν ξεκρέμαστες να περιμένουν να ζήσουν από την κατανάλωση που μοιραία πέφτει, κυρίως όμως γιατί δεν μπορούν να πάρουν δάνειο ούτε πέντε χιλιάρικα από τις τράπεζες, να βάλουν εμπόρευμα στα ράφια και να πληρώσουν την πωλήτρια.
Αυτές τις μέρες είμαστε στην κορύφωση της διαδικασίας επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Δανειζόμαστε όλοι μαζί οι Έλληνες, για πέντε χρόνια, το αστρονομικό ποσό των €35 δισ «για να σωθούν οι τράπεζες». Τα αριστερά ανακλαστικά λένε αμέσως: «κλωτσιά στα αχαμνά των τραπεζιτών». Να τους πάρουμε τις τράπεζες! Το ποιοί θα τις πάρουμε και κυρίως το τι θα τις κάνουμε δεν ενδιαφέρει – είναι δεύτερου χρόνου νοητική επεξεργασία, και δεν έχει σχέση με τα αριστερά ανακλαστικά. Άσε που κάποιοι απ’ αυτούς μου χρέωναν 23% το υπόλοιπο της κάρτας!
Ακριβώς! Αν επιχειρήσουμε να τους πάρουμε τις τράπεζες (εδώ που τα λέμε όλο και καμιά μετοχή της Εθνικάρας ή της Πειραιώς θα έχουμε, άρα την πατάμε και μεις), οι τραπεζίτες έχουν υποχρέωση να προστατεύσουν τα συμφέροντα των μετόχων τους. Ο Ζαχαριάδης δεν είχε ακούσει τίποτε γι αυτό, υπάρχει όμως κάτι που λέγεται οικονομική διακυβέρνηση, δίκαιο, προστασία της ιδιοκτησίας και κάτι τέτοια. Πολύ σωστά καταλάβατε: οι τραπεζίτες είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν τους νόμους και να κάνουν το ένα από τα δύο πράγματα που μπορούν – να αντλήσουν περαιτέρω ρευστότητα από την ήδη εν ασφυξία Οικονομία (το άλλο είναι να βάλουν ή να βρουν λεφτά – τρέχα γύρευε!). Θα φθάσουμε αισίως στην καταληκτική ημερομηνία της 30 Ιουνίου, οπότε κάποιες από τις τράπεζες θα τις πάρουμε – δεν θα έχουμε τι να τις κάνουμε όμως, άσε που δεν ξέρουμε ποιοί είμαστε εμείς που θα τις πάρουμε – κάποιες θα έχουν καταφέρει να ικανοποιήσουν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας αφού ξεζούμισαν και το δεκαράκι από την Οικονομία. – ούτε οι τραπεζίτες θα ξέρουν τι να κάνουν μ’ αυτές τις τράπεζες. Εν τω μεταξύ, μερικοί συμπολίτες μας θα είναι χαρούμενοι (να ξέρανε τι τους περιμένει…) γιατί κουρεύτηκαν, σε συμφωνία με τις τράπεζές τους, τα δάνειά τους – δεν τους έχει μείνει ούτε ευρώ όμως να στηρίξουν έστω και για μερικές εβδομάδες την επιχείρησή τους. Πάλι εν τω μεταξύ, η Οικονομία θα κοινηγάει το ευρώ με το δίκανο. Κανείς δεν θα πληρώνει κανέναν γιατί απλώς δεν θα υπάρχει χρήμα και τα χαρμάνια θα κάνουμε στριφτό με επιταγές και απλήρωτα τιμολόγια. Στις εφορίες θα βαράνε μύγες και η μισή Ελλάδα θα είναι φυγόδικοι λόγω υπεξαίρεσης ΦΠΑ. Καλά το καταλάβατε, για την βέβαιη οικονομική κατάρρευση συζητάμε. Πανευτυχείς αριστεροί όμως, γιατί πήραμε τις τράπεζες από τους τραπεζίτες! Όπως λέει και η μαντινάδα στην πατρίδα μου:
Ένα κοπέλι Σφακιανό
Διόολε την κεφαλή του
Για πείσμα της γειτόνισας
Έκοψε το πουλί του
Οπότε, ο ώριμος αριστερός τι κάνει; Τούρχεται η φαεινή: κάν’το όπως ο Νικόλας. Ο Ζαχαριάδης ντε, που λέγαμε στην αρχή. Όπως κάνεις και στο καφενείο στο κουμ-καν: πρώτα κοιτάς να σώσεις την παρτίδα. Διαχειρίζεσαι το πρόβλημα με το πραγματικό διακύβευμα σε πρώτο πλάνο: να σωθεί η Οικονομία, το ποιός άλλος θα σωθεί, οι τράπεζες ή οι τραπεζίτες, το κοιτάμε στις 4 Δεκέμβρη.
Όπως ο Νικόλας, κι ο Βλαδίμηρος εδώ που τα λέμε σε αντίστοιχη κατάσταση, συμμαχείς και με τον διάβολο. Γράφεις μια ανοιχτή επιστολή:
«… κάθε ΑΤΜ να γίνει μετερίζι του αντιχρεοκοπικού αγώνα» και ανακαλύπτεις το μεγαλείο της συναίνεσης και της διαπραγμάτευσης. Καλείς την κυβέρνηση, τις τράπεζες, την τρόικα και την ΕΚΤ να καθίσουν σε ένα τραπέζι και ζητάς όταν θα σηκωθούν να έχει βρεθεί μια μέση λύση, a best compromise solution, που και το τραπεζικό σύστημα θα σώζει (όλο και κάποιο δάνειο θα χρειασθεί να δοθεί κατά την περίοδο της ανάπτυξης), και τους μετόχους των τραπεζών δεν θα τσακίζει, και μια κάποια ρευστότητα προς την πραγματική οικονομία θα εξασφαλίζει. Αν είναι να διορίζεται και κάνας ΠΑΣΟΚος σε διοίκηση τράπεζας, δεν χάθηκε δα κι ο κόσμος! Μόνον μην το παρακάνουνε.
Τι θα πει λοιπόν αριστερό για την Οικονομία στην εποχή της κρίσης; Θα πει απλώς: κάν’το όπως ο Νικόλας! Βρες το πραγματικό διακύβευμα και κάνε το παν για να σώσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Ο Ζαχαριάδης δεν ήξερε αν θα του βγει! Δεν κώλωσε και δεν κρύφτηκε. Αριστερός ων, βγήκε μπροστά για να στηρίξει το «φασίστα Μεταξά». Του βγήκε όμως, η αριστερά βρέθηκε στο προσκήνιο, ηγεμονεύουσα πολιτική δύναμη. Για να μπορεί βέβαια την κατάλληλη στιγμή να κάνει τα λάθη της με την άνεσή της, με τη συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης πραγματικότητας. Ούτε τώρα ξέρουμε αν θα μας βγει. Έχουμε όμως χρόνο να κάνουμε με την άνεσή μας τα λάθη μας, ως γνήσιοι αριστεροί σε μεταγενέστερο χρόνο.
Καν’το όπως ο Νικόλας, λοιπόν.
ΥΓ. Στους συντρόφους που θα θυμηθούν την καταγγελία της επιστολής, μετά από ώριμη αριστερή σκέψη, θυμίζω με τη σειρά μου την ουδέποτε αμφισβητηθείσα πρακτικώς ταυτόσημη επιστολή Πορφυρογένη πριν τη Μάχη της Κρήτης.