Τελικά αυτοί οι φιλελεύθεροι δεν είναι και τόσο καθάρματα!

σχετικά με την εθνική σύνταξη των 700 ευρώ


1. Σήμερα το σύστημα ασφάλισης έχει προϋπολογισμό περίπου 45-47 δισ το χρόνο (όλα τα ταμεία συν δημόσιο) εκ των οποίων 7 δισ περίπου είναι συντάξεις (6 δισ) και παροχές υγείας (1 δισ) του δημοσίου, και 11-12 δισ είναι επιχορηγήσεις του δημοσίου (από τον κρατικό προϋπολογισμό). Τα υπόλοιπα, ΟΛΑ, είναι εισφορές εργαζομένου και εργοδότη (χοντρικά 40-60). Δηλαδή, 18-19 δισ το δημόσιο και 26-29 δισ ασφαλισμένοι και εργοδότες. Η κάλυψη υπηρεσιών υγείας είναι 8-10 δισ.
Ας πούμε χοντρικά: 18 δισ το κράτος, 17 δισ για συντάξεις ασφαλισμένοι-εργοδότες, 10 δισ για υγεία ασφαλισμένοι-εργοδότες.
2. Η εθνική κοινωνική σύνταξη των 700 ευρώ καλύπτει όλους τους δικαιούχους (67 ετών και άνω) με κάπου 17 δισ. Ας προσθέσουμε και ένα 10% για τους συνταξιούχους μικρότερης ηλικίας για λόγους υγείας, αναπηρίας, κλπ. Κάτι παραπάνω από 18 δισ. Χοντρικά, με όσα πληρώνει τώρα ο προϋπολογισμός καθαρίζει με τις συντάξεις στην ελάχιστη βάση (η οποία ως ελάχιστη είναι υψηλή). Ας κρατήσουμε και τις παροχές υγείας ως υποχρέωση ασφαλισμένων-εργοδοτών. Αυτό απελευθερώνει αμέσως κάπου 17 δισ.
3. Αυτά τα 17 δισ πάνε περίπου 10 δισ στον εργοδότη και 7 δισ στους εργαζόμενους. Χωρίς ΚΑΜΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ονομαστικού μισθού, ο εργαζόμενος βρίσκεταιμε περισσότερα λεφτά στο χέρι. Εάν κατά τη διάρκεια της εργασιακής του ζωής επιθυμεί να "χτίσει" καλύτερη σύνταξη, μπορεί να το κάνει με τα διαθέσιμα χρήματα. Σε όλο τον κόσμο ή πρακτική είναι η μη φορολόγηση των προγραμμάτων σύνταξης. Ο εργοδότης από τα 10 δισ θα πληρώσει φόρους (σήμερα 4 δισ) και θα έχει πρόσθετα διαθέσιμα (πιθανώς πρόσθετη κερδοφορία). Το τι θα τα κάνει (Βουλγαρία, Σκόπια, ακίνητα, επενδύσεις, ή άλλο) εξαρτάται από το οικονομικό κλίμα. Αν οι αποδόσεις των επενδύσεων είναι ικανοποιητικές στην Ελλάδα, δεν έχει κανένα λόγο να τρέχει στη Βουλγαρία. Εάν όχι, δεν έχει κανένα λόγο να κρατήσει την παλιά δραστηριότητα στην Ελλάδα (βλέπε, κλωστοϋφαντουργία στη Β. Ελλάδα) και περνάει ούτως ή άλλως τα σύνορα.
4. Με τη μείωση του κόστους εργασίας (το μη μισθολογικό εν προκειμένω) δεν υπάρχει λόγος για πίεση στους μισθούς καθ' εαυτούς. Εποπτικοί μηχανισμοί του κράτους (π.χ., επιθεώρηση εργασίας) μπορούν να διασφαλίσουν κάτι τέτοιο. Αρκεί να θέλει το κράτος. Είναι μάλλον βέβαιο ότι η εγγυημένη σύνταξη των 700 ευρώ θα σπρώξει πρός τα πάνω τον κατώτατο μισθό των 586.
7. Αναμφίβολα το μέτρο είναι ευεργετικό για τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους. Τι γίνεται με τους υπόλοιπους; Ελαφρύνονται οι πιέσεις στους μισθούς, ανεξαρτήτως ύψους. Τα στελέχη (ας πούμε οι μη εύκολα αντικαταστάσιμοι για τον εργοδότη) μπορούν να διαπραγματευούν παροχές για συντάξεις (ας μη πάμε σε αυξήσεις) με τους εργοδότες, εάν δοθούν φορολογικά κίνητρα στους εργοδότες όπως γίνεται σε όλον τον κόσμο, αλλά ήδη και στην Ελλάδα (προ Μνημονίου).


Επομένως, όλη η συλλογιστική περί Σοβιετικής Ένωσης, δώρου στους εργοδότες, κλπ δεν ευσταθεί. Αυτοί που ζημιώνονται από το σύστημα είναι (α) οι διαχειριστές των Ταμείων τα οποία δεν έχουν λόγο ύπαρξης - είναι και χρεοκοπημένα, (β) οι υψηλοσυνταξιούχοι, για τους οποίους χάνεται η εργοδοτική συμμετοχή. Και αυτοί όμως, είναι πιθανόν (ως μη αντικαταστάσιμα στελέχη) να έχουν εξασφαλίσει μέρος των σχετικών παροχών.


Απλό, καθαρό, δίκαιο, προστατεύει τους αδύνατους, βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα ΧΩΡΙΣ ΜΕΙΩΣΗ μισθών. Τα έχει όλα και συμφέρει! Προϋπόθεση βέβαια ότι το κράτος ασκεί επαρκώς τον εποπτικό του ρόλο.


Για να μην παραμυθιαζόμαστε όμως, χρειάζεται και μια μεταβατική περίοδος μερικών ετών για το πέρασμα από το παλιό στο νέο σύστημα. Εκτός εάν κριθεί σκόπιμο ένα ακόμη πιο επαναστατικό μέτρο. Άμεση εφαρμογή με διάλυση των Ταμείων και διανομή των διαθεσίμων τους στους νυν ασφαλισμένους ανάλογα με τις μέχρι τώρα εισφορές τους. Κάπου 20 δισ σε ΟΛΟΥΣ σχεδόν τους Έλληνες. Ας το ψάξει κι αυτό ο κ. Μάνος.


Τελικά αυτοί οι φιλελεύθεροι δεν είναι και τόσο καθάρματα!


σχόλιο από εδώ