Ας είμαστε ειλικρινείς και ανυπόκριτοι· το πρόσωπο του Άκη αντιπροσωπεύει την δεκαετία του ογδόντα και ολόκληρη την χωριάτικη πίτα του ελληνικού αγροτικού εσμού· λαϊκιστής, οραματιστής της μικρομέγαλης επαρχίας, που ανέμιζε με θέρμη τις πλαστικές σημαίες, κάνοντας στάση για ξεκούραση στις βουκολικές βρυσούλες, με αισθητική Οθωμανού πασά, επαναπαυόμενος στην φιλόστοργη ελληνικότητα της ρίγανης και των φρυγάνων, δίνοντας την ψευδαίσθηση της αρχαίας παντοδυναμίας που βάφτιζε τον Μέγα Αλέξανδρο κατακτητή κι μαγκιόρο εκμαυλιστή συνειδήσεων, κλείνοντας το μάτι στους οσφυοκάμπτες τυχάρπαστους που έγλειφαν το δασύτριχο δάχτυλο, τίγκα στο μέλι.
Η υπερβολή στα ρούχα και στο μακιγιάζ, η κοινωνία του θεάματος που έκανε τα πρώτα δειλά βήματα στα εικαστικά δρώμενα, η συγκάλυψη εμβασμάτων και γεωπολιτικών κινήσεων, η βαλκανική ταυτότητα που ορθωνόταν καθημερινά σε συμπεριφορές και φαντασιώσεις, τα κομματικά κωθώνια του επάρατου ΠΑΣΟΚ που γίνονταν καθημερινά κλύσμα μέσω τηλεόρασης, με μια σταγόνα υποβόσκουσας λαγνείας από την Νάκυ Αγάθου, η οποία στα ’90s έριξε μια τσαχπίνικη ματιά κι στην ΠΟΛ.ΑΝ του Αντώνη, βιντεοκασέτες με την αείμνηστη Ρένα Παγκράτη κι τα δυσκίνητα σίριαλ της κρατικής τηλεόρασης που έκανε τα πάντα για να ξεφύγει απ’ την ρετσινιά της ΥΕΝΕΔ.
Το κωμειδύλλιο της σύλληψης του Άκη γίνεται για καθαρά τηλεοπτικό μεζέ πριν από την κάλπη στην οποία ο μνησίκακος πολίτης του fast food κι της μεγαλοαστικής ονείρωξης θα ψηφίσει με γνώμονα αυτό που έκανε πάντα: την τσέπη του, τα επιδόματά του, τις ευθυνόφοβες εμμονές του, την πεποίθηση ότι σε λίγα χρόνια θα αποκτήσει αυτά που το αδηφάγο κράτος του στερεί για να τον τιμωρήσει, έμπλεος δεισιδαιμονιών κι προκαταλήψεων, ψοφοδεής στην εντολή του αφεντικού που ονειρεύεται μια χώρα με δομές, θεσμούς, υπακοή στο νόμο κι σεβασμό στα πολιτικά δικαιώματα, απαλλαγμένη επιτέλους από παλαιοκομμουνιστικά φαντάσματα κι αλιτήριες νουθεσίες για ανούσια αντίδραση.
Ο Άκης γνωρίζει πολλά παρασκηνιακά παιχνίδια, δεμένος στην επαγωγική συνέχεια μιας Δυτικής Ευρώπης, ξένος ως προς το νέο πρόταγμα που διαλαλούν οι τωρινές συνθήκες, όπου τα ρήτρα αλληλεγγύης κι τα πρωτόκολλα διαμηνύουν όσο ποτέ την ανάγκη για αποσκίρτηση της παλαιάς νοοτροπίας των ελληνικών προαστίων κι επάλξεων, που θέλει ακόμα να περνά καλά με χρήματα τρίτων, να κάνει φιγούρα στον γείτονα για το κύρος του μεγαθήριου τζιπ του, να καταπολεμά την πλήξη του με έωλα επιχειρήματα που προδίδουν την αταβιστική του ανημποριά για πρόοδο.
Δεν τον λυπάμαι τον Άκη γιατί και ο ίδιος δεν λυπάται κανέναν. Ζει ακόμη στα 80′s, τριγυρισμένος από νεόπλουτους Αθηναίους με ευεπίφορη λαγνεία στο κιτς, μεγαλειώδη αμεριμνησία κι ανευθυνότητα περί κοινού δικαίου, ανυπέρβλητο τυχάρπαστο κομπασμό για στοιχειώδεις υποχρεώσεις απέναντι στον κοσμάκη που τόσα χρόνια ψήφιζε εν γνώσει του τους επάρατους πολιτικούς που τώρα μουτζώνει, όχι γιατί θίγεται από την ασυδοσία των πράξεών τους αλλά γιατί του αγγίζουν το πορτοφόλι, φετίχ ιερό για τον Ελληναρά, βρόμικο παρτάλι συγχυσμένο από την αμετροεπή ταυτότητά του.
Προσθέστε στα παραπάνω το χαοτικό μπάχαλο των κατατρεγμένων αναρχοφασιστών που ξυλοφορτώνουν αστυνομικό ο οποίος είναι μόνος του κι δεν μπορεί να αμυνθεί (τι κατάφεραν άραγε;), τις ρητορείες περί εξουσιαστικής ιοβόλας πολιτικής, τα κόμματα που παραπαίουν στην κοινοτοπία της χωριάτικης αιματολογικής κι συνωμοσιολογικής εθνικής γνησιότητας, την αστυνομία που δεν έχει την παιδεία να χειριστεί πλέον το κοινό έγκλημα δολοφονώντας ένα 15χρονο παιδί κι βαρώντας με ανάποδο γκλομπ τον πολίτη που κατεβαίνει να διαδηλώσει, την Αθήνα που δεν θέλει να απαγκιστρωθεί από το βαρύ παρελθόν της κι να προοδεύσει εξαιτίας της μίζερης συντηρητικής της ψυχασθένειας, τους νεοναζί που τρίβουν χέρια κι ακονίζουν μαχαίρια αφού η καταργημένη Αριστερά εμμένει στις φαραντούρικες κορόνες, την παραβατικότητα κι την αφαίμαξη των μεταναστών που πράττουν τα δέοντα απέναντι σε ένα κράτος που δεν δίνει δεκάρα, το κομματόσκυλο που βρήκε την πόρτα ανοικτή κι μπήκε.
Γκρίνια, μιζέρια, αναπόληση περασμένων μεγαλείων, αδιαφορία κι ευθιξία. Τι να λυπηθείς κι ποιον;
theelfatbay.blogspot
0 βγηκαν μπροστα:
Δημοσίευση σχολίου