Το θέατρο του ελληνικού παραλόγου

-Εμετικής αισθητικής και παρωχημένου θεσμικού χαρακτήρα εθιμοτυπικά για την υποδοχή κορυφαίου πολιτικού προσώπου της Ευρώπης. Στους τύπους πρώτοι, στο νόημα πάντα ενδεείς.
-Ανούσιες τηλεοπτικές αναλύσεις και κακεντρεχή σχόλια ελλείψει ουσιαστικής ενημέρωσης, με τη βοήθεια άσκοπου οπτικού υλικού, που δεν θα ‘πρεπε καν να έχει τραβηχτεί. Για κάποιο λόγο πρέπει να μας ενδιαφέρει ένα φλύαρο τεχνικό παρασκήνιο, η ανενδοίαστη προβολή του οποίου αποδεικνύει τον άρρηκτο δεσμό δημοσιογραφίας και κουτσομπολιού στην Ελλάδα.
 -Κρύα και κακόγουστα αστεία του κώλου σε βάρος της
Μέρκελ, σε όλα τα social media. Διάσημοι προσπαθούν να ψυχαγωγήσουν τους αυλικούς τους εκτοξεύοντας νηπιακές προσβολές χωρίς ίχνος δικαίου σε έναν εύκολο στόχο και άσημοι κανιβαλίζουν άκριτα την επικαιρότητα, για να παραμείνουν στη μόδα.
 -Πραγματικά κακή εικονογράφηση του κοινωνικοπολιτικού τοπίου από ιντερνετικούς καλλιτέχνες, που ζουν για να δουν την μετριότητά τους να αναπαράγεται από σελίδα σε σελίδα.
 -Χιλιάδες πολίτες-μέλη ενός άρρωστου εκλογικού σώματος διεξάγουν ένα απέραντο φεστιβάλ νοητικής αναδίπλωσης και λογικής αντίφασης, κατακεραυνώνοντας ό, τι φαντάζει πρόσφορο να επωμιστεί τη ντροπή που αρνούνται να αναλάβουν οι ίδιοι.
 -Πορείες, σημαίες, συνθήματα στους δρόμους της Αθήνας. Μια τεμπελιά χωρίς προηγούμενο, ένας επιπόλαιος θυμός που διοχετεύεται προς πάσα κατεύθυνση, αντί να αποτελέσει αφορμή για αυτοκριτική και (αυτο)τιμωρία. Οι δημιουργοί και συντηρητές του συστήματος καταφέρονται εναντίον του τόσο, όσο χρειάζεται για να φανούν ωραίοι, χωρίς όμως να χρειαστεί να αναλάβουν την ευθύνη της μεταρρύθμισής του.
 -Βαρύγδουπες δηλώσεις αντίστασης, κενές εκδηλώσεις επανάστασης, ανέξοδες μεγαλοστομίες περί χούντας και φασισμού, μαγκιά, κλανιά κι εξάτμιση. Ένα ατέρμονο βουητό ενός πλήθους χωρίς ήθος, μνήμη και κοινή λογική. Δεν φταίνε οι Έλληνες που κατέστρεψαν τη χώρα τους, φταίνε οι κακοί ξένοι, που δεν βοηθούν τους Έλληνες με τους όρους των Ελλήνων.
 -Η αριστερά εμφανίζεται σχεδόν εσκεμμένα κοντόφθαλμη και απαρχαιωμένη, η δεξιά παραμένει παλαιοκομματική και διεφθαρμένη. Και οι δυο πλευρές αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος, το οποίο τυποποιεί επακριβώς το σύστημα αξιών του λαού.
thecurlysue/lifo