Mια (καθόλου λεπτή) διαχωριστική γραμμή.

Τελικά  υπάρχει  μια  διαχωριστική  γραμμή  που  μας  χωρίζει  αποφασιστικά. Δεν  είναι    βέβαια  ο  διαχωρισμός  -βλακώδης    από  την  πρώτη  στιγμή-  ανάμεσα  σε  “μνημονιακούς”  και  “αντιμνημονιακούς”. Δεν  είναι ο  κλασσικός  μεν  αλλά  από  χρόνια  ξεπερασμένος  “αριστερός-  δεξιός”.  Δεν  είναι  καν  ο  διαχωρισμός  ανάμεσα  σ΄ αυτούς  που  θέλουν  περισσότερο  ή  λιγότερο  κράτος  ή  σ΄ αυτούς  που  θέλουν  ευρώ  και  στους  άλλους  που  θέλουν  δραχμή. Η   πραγματική   διαχωριστική  γραμμή    είναι  πολύ  πιο  “χοντρή”  και  ιδιαίτερα  κρίσιμη.

Στην   προ  ημερών  τηλεοπτική     “Ανατροπή”  ο κ Σταθάκης  -από  τους  σοβαρούς  υποτίθεται  του  ΣΥΡΙΖΑ-  μας   παρουσίασε  την  θεωρία :   ” Τα  άκρα  είναι  … ένα”  Ετσι  κατά  τον  κ  Σταθάκη  “άκρο”   είναι  μόνο  η  Χρυσή Αυγή  και  όλοι  οι  υπόλοιποι  περιλαμβανομένων  -όπως  διευκρίνισε-  και  των  αναρχικών  είμαστε  μαζί.  Υπό  τα  έκπληκτα  βλέμματα   του  παρουσιαστή  και  των  συνομιλητών  του (πλην  της  εκπροσώπου  του  ΚΚΕ κ Κανέλλη)  ο  κ  Σταθάκης  μας  εξήγησε  ότι  όλους  τους  υπόλοιπους  μας  ενώνει  η  ελευθερία  της  Τέχνης  και  η  ελευθερία  του  Λόγου.
Ματαίως  του  θύμιζαν  οι  εκπρόσωποι    των  τριών  κυβερνητικών  εταίρων  (προεξάρχοντος  προς  τιμήν  του  του  κ Μπίστη)  τα  “κτισίματα”  γραφείων  καθηγητών,  τις  απαγορεύσεις    μέσα  στο  Πανεπιστήμιο  εκδηλώσεων  που  δεν  είχαν  τη  σύμφωνη  γνώμη  δυαμικών  “αριστερών”  μειοψηφιών, ματαίως  του  θύμιζαν  επανειλημμένους  προπηλακισμούς  βουλευτών,  τον  πρόσφατο  εμπρησμό  γραφείων  της  ΔΗΜΑΡ  στην  Καισαριανή  (για  τον  οποίο  κοκορεύονται  από  το  indymedia).   Tου  είπαν  κι  άλλα . Θα  μπορούσαν  να  του  πουν  ακόμα  περισσότερα.  O  κ  Σταθάκης  το  έπαιζε….  Κινέζος.   Ούτε  μια  κουβέντα  καταδίκης  αυτών  των  πρακτικών. Σαν  να  μην  άκουγε.  Με  το  σιγοντάρισμα  της  εκπροσώπου  του  ΚΚΕ  επέμενε  στην  θεωρία  του….  ενός  άκρου.

Kάποια  στιγμή  ο  Μπίστης  τα πήρε:  “Πείτε  μου  ο  Πολ Ποτ  είναι  άκρο;”  ρώτησε    Ο Σταθάκης  έκανε  πάλι  τον  κουφό. “Πείτε  μου  ο  Πολ Ποτ   είναι  άκρο;;;;”  “Μα  τι  λέτε  τώρα”  απαντησε  ενοχλημένος  ο  Σταθάκης  “Ούτε  ο  Πολ Ποτ  δεν  είναι  άκρο;”  επέμεινε  ο  Μπίστης.  Απάντηση  δεν  πήρε.  Κι  εμείς  καταλάβαμε.

Υπάρχει  μια  διαχωριστική  γραμμή  που  πραγματικά    χωρίζει  πολιτικά. Είναι  η  στάση  μας  απέναντι  στην  βία,  απέναντι  στην  ελευθερία-  στην  ελευθερία  που  περιλαμβάνει  και  την  ελευθερία  του άλλου-  είναι  η  στάση  μας  απέναντι  στην  ίδια  τη  Δημοκρατία. Είσαι  ή  από  τη  μια  πλευρά  της  γραμμής  ή  από  την  άλλη. Κι  άμα  δεν  μπορείς  ή  δεν  θέλεις  να  απαντήσεις  στο  αν  ο  Πολ Ποτ    είναι  άκρο,   χ… ψηλά  κι  αγνάντευε
firiki2010.wordpress