Αυτή είναι η Ελλάδα;

Πριν από ενάμισι χρόνο τον τόνο στη δημόσια ζωή έδιναν οι μούντζες και οι κρεμάλες των «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα. Βουλευτές του, κυβερνώντος ακόμα τότε, ΠΑΣΟΚ προπηλακίζονταν στους δρόμους ή στα γραφεία τους.
Η «μόδα» αυτή πέρασε. Τώρα τον τόνο δίνουν τα «τάγματα εφόδου» της Χρυσής Αυγής, που προκαλούν μέσα και έξω από τη Βουλή. Είναι δε τέτοια η επιρροή τους, ώστε σέρνουν στο χορό τους και άλλες δυνάμεις που ψαρεύουν στα ίδια νερά. Βλέποντας ότι μπορεί να έχει την τύχη του Καρατζαφέρη (του πήρε την πελατεία ο Μιχαλολιάκος),  ο Καμένος και οι Ανεξάρτητοι Έλληνές (του) κραυγάζουν όλο και περισσότερο.
Και να ήταν μόνο αυτό. Στους δρόμους άρχισαν οι συγκρούσεις μεταξύ αντιεξουσιαστών και χρυσαυγιτών, όπως λένε οι καταγραφές των τηλεοπτικών καναλιών. Προς το παρόν, μόνο με γροθιές και ρόπαλα.
Τα ΜΑΤ, που κάποιοι αφελείς αριστεροί θέλουν να καταργήσουν, μπαίνουν στη μέση και αποτρέπουν τα χειρότερα. Τα ΜΑΤ αποτρέπουν την εισβολή ελληναράδων (κουρέλι την έχουν κάνει τη γαλανόλευκη που ανεμίζουν για ψύλλου πήδημα) σε στρατόπεδα φιλοξενίας μεταναστών.

Στην ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή έχει χαθεί ο μπούσουλας. Ο χειρότερος πόλεμος διεξάγεται μεταξύ μελών
των ίδιων «οικογενειών». Διάφοροι ΠΑΣΟΚοι, ακραιφνείς εθνικοπατριώτες, κατηγορούσαν τον Γιώργο Παπανδρέου ότι «παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ» (ενώ τώρα, ο Π. Ρουμελιώτης, ΠΑΣΟΚος  κι αυτός, τον κατηγορεί ότι δεν άκουσε το ΔΝΤ-μύλος!). Σήμερα αντίστοιχες κατηγορίες για «ξεπούλημα» ακούσει ο Σαμαράς από πρώην υπουργούς του Καραμανλή (Καμένος, Μαρκόπουλος, Ζώης κλπ).
Και στην αριστερά; Εκεί ο Λαφαζάνης «μαλώνει» τον Τσίπρα, που δέχτηκε να συναντηθεί με τον Ράιχενμπαχ! Και κάποιοι της Νεολαίας του Συνασπισμού φωνάζουν προς τον πρώην σύντροφό τους Φώτη Κουβέλη να πάει να γ.....!

Ανακατέψαμε πολλά που είναι - ή μήπως απλώς  φαίνονται; - άσχετα μεταξύ τους; Μπορεί. Ή μήπως αυτή ήταν (πάντα) η Ελλάδα; Μήπως όλα αυτά ήταν κρυμμένα κάτω από την κρούστα της πλαστής ευμάρειας και τώρα που χάθηκε, βγήκαν ορμητικά στην επιφάνεια;
Η Ελλάδα δεν έχει λεφτά. Τα πολλά δανεικά που είχε μέχρι τώρα τελειώνουν. Αλλά, φαίνεται, δεν έχει και προσανατολισμό. Και χωρίς λεφτά κάπου μπορείς να πας. Χωρίς πυξίδα πουθενά.
του Γιώργου Καρελιά