O Ψαριανός πίνει μπύρες

Η Επανάσταση είναι νηφάλια. Δεν έχει πάθη. Σαν τα παλιά χριστιανόπουλα του Κατηχητικού, σαν τους πρώτους Κνίτες της Μεταπολίτευσης, σαν τους εκκολαπτόμενους Μπρούκληδες της αποστείρωσης. Δεν πίνει, δεν καπνίζει, δεν ξενυχτά παρά μόνο για κομματική δουλειά, δεν χάνει τον καιρό της στα μπαρ και τα καφενεία, δεν παίζει χαρτιά και παιχνίδια, δεν κάνει παρέα με καταραμένους, δεν χάνει τον αυτοέλεγχό της, την πολύτιμη ταξινόμηση  του χρόνου, τη συνάφεια αιτίου-αιτιατού, τον καθημερινό σκοπό, τον μόνο σκοπό, που είναι η ζύμωση του λαού. Μόνο αυτή η ζύμωση δίνει υπόσταση στον αγώνα. Η Επανάσταση βγάζει φλύκταινες από αλλότριες ζυμώσεις, όπως εκείνη της μπύρας.

Ο Ψαριανός είναι παλιός σύντροφος. Οι παλιοί σύντροφοι ξέρουν μυστικά. Τα Εξάρχεια και τα πέριξ είναι μικρό μέρος και γνωριζόμαστε. Έχουμε ακούσει ιστορίες, έχουμε δει αδύναμες και δυνατές στιγμές, ξέρουμε πολλά για  συνήθειες , ατυχίες και πάθη. Μετά οι σύντροφοι αλλάζουν ιδέες. Ή μπορεί να αλλάξαμε εμείς, δεν έχει σημασία όσο η συζήτηση μένει στις ιδέες. Αλλά δεν μένει. Δεν μου αρέσουν οι ιδέες του Ψαριανού  αλλά σας έχω μια αποκάλυψη. Σε εκείνον αρέσουν η μπύρα και  τα μπαρ. Πώς να μιλήσεις για την αριστερά, την καθαρή αριστερά, με κάποιον που πίνει μπύρες στα μπαρ;

Ξέρω και άλλα για παλιούς συντρόφους. Ο Μήτσος αγαπάει τις γυναίκες- τις πολλές. Ο Θανάσης πάλι τους άντρες. Η Μαρία τον μπάφο, ο Λεωνίδας τον Ιππόδρομο, ο Παναγής τα κωλάδικα, ο Πέτρος έχει οιδιπόδειο και η Ξένια παθαίνει πανικούς. Ξέρω πολλά ακόμα και θα τα βγάλω στο μεϊντάνι όταν σφίξει η ιδεολογική μάχη. Οι αγώνες για τον λαό δεν γνωρίζουν πια αγκυλωμένες έννοιες που βασάνισαν για χρόνια την ανανεωτική αριστερά και δεν την άφηναν να συναντηθεί με τις πλατιές μάζες. Έννοιες όπως σεβασμός της προσωπικότητας, της ατομικής σφαίρας, των προσωπικών δεδομένων, του ιδιωτικού χώρου, ακόμα και έννοιες όπως αισθητική και καλό γούστο, ανήκουν σε μια εποχή γέρικη όσο ο Κουβέλης. Νισάφι πια, πάρτην μαζί σου, “σύντροφε Κουβέλη, και άντε γαμήσου”.
του Ανδρέα Πετρουλάκη/protagon